Co mnie natchnęło do napisania tego posta? Ludzie. Zbyt często widzę osoby, które udają kogoś innego. To naprawdę widać. Myślisz, że jak ubierzesz Vansy, czapkę Beanie, będziesz miała GIMBgrzywkę to ktoś zwróci na Ciebie większą uwagę? Z reguły tak jest, ale czy naprawdę warto być kimś innym niż tak naprawdę się jest?
Ja jestem sobą, nie boję się tego. Nie boję się krytyki, obelg i plotek na mój temat. Znam swoją wartość i wiem, że jeżeli będę naturalna ludzie bardziej mnie polubią, niż wersję ( jak to ja nazywam) "Lans na Vans" . Jestem wariatką, co chwila robię coś zabawnego, śmieję się i nadmiernie dostaję tzw. "Głupawki". To właśnie ja, Sonia.
Kolejną śmieszną rzeczą jest to, że osoby, które robią sobie selfie, gdzie widać pół twarzy i z ręką na ryju (No sorry bardzo, ale muszę) mają po 100/200 lajków na fb. Ja naprawdę nie wiem, jak może o się podobać ludziom.
Dzisiaj zobaczyłam dwóch chłopaków, na ich widok omal się nie przeżegnałam i krzyknęłam "Chryste sprowadź na ten świat normalnych ludzi". Dlaczego? Otóż chłopak, który nosi rurki ciaśniejsze od moich i powyciągane sweterki z kołnierzykiem nie jest chłopakiem. Ja jestem osobą tolerancyjną, ale muszę przyznać, że ktoś, kto powie na ich widok "OMG, jaki pedał", zgodziłabym się z nim. Chyba rozumiecie o co mi chodzi, prawda?
Okey, wypisałam się, omal klawisze nie wypadły z klawiatury, a ja czuję, że mi lżej bo w końcu wyrzuciłam to z siebie.
